Specjalistę wybierz sam - poradnik pacjenta
Skierowanie do specjalisty wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej/lekarz rodzinny lub inny lekarz specjalista.
O wskazanie specjalisty pacjent może się zwrócić do lekarza wystawiającego skierowanie.
Nie obowiązuje jednak rejonizacja, więc lekarza można sobie wybrać samemu.
Skierowanie do specjalisty – to trzeba wiedzieć
Skierowanie do specjalisty wystawia lekarz POZ/lekarz rodzinny lub inny lekarz specjalista. O wskazanie specjalisty pacjent może się zwrócić do lekarza wystawiającego skierowanie. Nie obowiązuje jednak rejonizacja, więc można sobie wybrać lekarza ze spisu "Gdzie się leczyć – adresy, telefony".
![[obrazek]](/dokumenty/zalaczniki/1/1-276_g.jpg)
Podczas pierwszej wizyty lekarz specjalista decyduje o tym, czy wystarczy jednorazowa konsultacja, czy też konieczne jest objęcie chorego leczeniem stałym.
Jeśli wystarczy jednorazowa konsultacja, wówczas specjalista odsyła pacjenta z powrotem do lekarza POZ, który będzie kontynuował leczenie.
Jeżeli jednak w trakcie pierwszej porady okaże się, że trzeba kontynuować leczenie u specjalisty, nie ma potrzeby uzyskania ponownego skierowania od lekarza POZ, bowiem skierowanie wystawione do lekarza specjalisty związane jest z określoną chorobą i jest ważne w trakcie całego procesu leczenia tej choroby. Specjalista wyznacza terminy kolejnych wizyt kontrolnych, decyduje o niezbędnych badaniach, lekach i zabiegach.
Lekarz specjalista przekazuje lekarzowi kierującemu pisemną informacje dotycząca udzielonego świadczenia i dalszego leczenia, w tym wytyczne oraz wskazówki dotyczące dalszego postępowania i wykaz zalecanych leków. Na tej podstawie lekarz POZ wystawia recepty na leki zalecane przez specjalistę.
W przypadku zakończenia leczenia szpitalnego, karta informacyjna ze szpitala nie stanowi skierowania do dalszego leczenia specjalistycznego.
Skierowanie nie jest wymagane do lekarza ginekologa i położnika, dentysty, dermatologa, wenerologa, onkologa, okulisty, psychiatry.
Skierowanie do specjalistów nie jest wymagane od osób chorych na gruźlicę, zakażonych wirusem HIV, inwalidów wojennych i wojskowych, osób represjonowanych oraz kombatantów, cywilnych niewidomych ofiar działań wojennych, osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych - w zakresie lecznictwa odwykowego, uprawnionych żołnierzy lub pracowników, w zakresie urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.
źródło: www.nfz-warszawa.pl